Ik zit hier al een tijdje nu in Ghana.
Door zeer slechte internetverbinding had ik nog niet de kans gekregen om iets te schrijven op mijn blog.
Alles gaat heel goed hier!
Op 1 maart zijn we geland in Accra, de hoofdstad van Ghana. Het was al avond toen we aankwamen, maar toch voelden we de hitte meteen toeslaan. Zweten, zweten en nog eens zweten.
Eenmaal aangekomen merkten we al meteen dat iedereen hier ontzettend vriendelijk is. Mensen helpen je met je bagage, slaan een babbeltje met je, ... Maar! Let goed op want toen wij met onze koffers naar buiten kwamen, liep er meteen iemand op ons af om onze bagage in de taxi te brengen. Wij dachten dat deze meneer bij onze organisatie hoorde, maar neen. Net op tijd verwittigden onze ophalers van de organisatie ons dat dit oplichters waren.
De eerste twee dagen verbleven we bij Victoria's place. Zo konden we even acclimatiseren en bekomen van de zeeeer lange vlucht.
Victoria heeft een heel warm gezin en we maakten onze eerste echte kennismaking met de Afrikaanse cultuur. Families leven samen in een "compound". Je familie is heel belangrijk hier in Ghana. Zonder familie ben je niets.
We zijn naar de stad gegaan waar we geld afhaalden en op de marktjes rondliepen. Daarna gingen we gezellig naar het strand.
Op maandag namen ik en Sarah de bus naar Tamale waar we zo'n twee maand zullen verbleven. Dit betekende dus afscheid nemen van de anderen...
De busrit duurde zo'n 12 uur en we stopten slechts 3 keer. Gelukkig had de bus airco, het was een erg comfortabele rit!
In Tamale verbleven we eerst twee dagen bij Aischa en haar grootmoeder Kaka. Hier maakten we kennis met ons eerste Afrikaanse gerecht nl. Tiset! Dit wordt enkel met de rechterhand gegeten. De linkerhand gebruiken we namelijk om naar het toilet te gaan en is dus heel vies!
Kaka is een heel wijze vrouw. Ze vertelde ons met veel enthousiasme hoe ze dokter is geworden en hoe de Afrikaanse cultuur er uit ziet.
Op woensdag was het eindelijk zover. We maakten kennis met ons gastgezin. We verblijven in een typisch Afrikaans dorpje. Sarah en ik hebben onze eigen hut met een eigen bed! Er is elektriciteit, maar geen stromend water en dus ook geen toilet. Een hele ervaring dus zo in de openlucht je wassen en tussen de geiten naar het toilet te gaan. Maar zijn we zijn het ondertussen al gewoon!
Hallo lieve dochter,
BeantwoordenVerwijderenEindelijk kan ik je avonturen lezen op je nieuwe blog!! Wat heb je al veel meegemaakt! Ik ben blij dat alles heel goed gaat en hopelijk voel je je al wat beter ( na je voedselvergiftiging)!
Ik zal de nieuwe blog nog doorsturen naar vrienden en familie!
groetjes aan Sarah en geniet er nog van!!!
Dikke kus
Mama